Nederlands Kustpad: Haarlem – Santpoort-Noord

Na de mooie etappe van De Zilk naar Haarlem was het weer tijd verder te gaan op het Nederlands Kustpad. Woensdag 9 juni werd een warme dag voorspeld. Ik wandel liever in wat koelere temperaturen, dus ging lekker vroeg op pad.

Haarlem – Overveen

Om iets voor 8 vertrok ik vanaf de achterkant van station Haarlem. Via een mooi groen park en fraaie singel ben je zo in Overveen. Daar was net de ochtendspits op gang gekomen, veel kinderen op weg naar school. Verder eigenlijk een vrij saai stuk tot aan Nationaal Park Zuid-Kennemerland. Gelukkig werd ik daar wel gelijk verwelkomd door een groepje Konikpaarden. En in NP Zuid-Kennemerland wandelen is nooit een straf. Ook deze keer lag het er weer prachtig bij.

Weer veel te zien

Hoewel het nog relatief vroeg is, is het zeker niet koud. Ik ben blij met mijn blote benen en flesje water (en watertappunten onderweg). Wel is het lekker rustig op de route. Ik hou ervan. Zeker omdat je dan toch ook vaak wat meer beesten spot. Ik zie onder meer een kraai mooi bovenin de bomen zitten, hij houdt alles lekker in de gaten. Ook zit er een vink een uitgebreid concert te geven. Een kleine parelmoervlinder valt lekker op met z’n oranje vleugels op het pad van zand en schelpen. En na een beetje geduld hebben zit de gewone oeverlibelle even lang genoeg stil om een foto te maken. Ik vind die vleugels altijd zo mooi verfijnd, net een kunstwerkje.

Vliegende kevers

Het vogelmeer was dit keer de voorjaarsversie van het Bob Ross uitzicht van afgelopen winter. Nog steeds prachtig. En dus weer een heel ander gezicht dan met al die sneeuw en dichtgevroren water. Onderweg zie ik overal enorme vliegen. Wanneer ik bij het uitkijkpunt Hazenberg kom zie ik ze ook in de bomen. Maar bij nadere bestudering blijken het een soort kevers te zijn. Kan niet echt goed zien welke precies. Maar ze waren in grote getale aanwezig.

Blauwborst

Het nadeel van het zonnige weer (buiten de temperatuur) is dat je soms niet precies ziet wat je fotografeert. Ik maakte een foto van een vogeltje bovenop een boom. Door het tegenlicht zag ik het als een grote schaduw op het scherm van mijn camera. Nou ja, prima, zo fotografeer ik wel vaker, dan kijk ik thuis wel of het wat is. Dat bleek in dit geval dus een blauwborst te zijn. Blijft leuk om die te spotten. Op deze foto lijkt het bijna alsof ‘ie, als een soort kerstversiering, met een klemmetje op de boom gezet is. Maar het was een echte blauwborst.

Stukje strand

Vanuit het park gaat de route, vanaf Parnassia, een klein stukje over het strand. Kwam goed uit, want kon ik mooi bij de strandtent een kop koffie halen. Door het mooie weer was het behoorlijk druk op het strand. Nadat ik mijn koffie op had wandelde ik verder, en werd het weer een stuk rustiger. Misschien ook omdat de route richting het naakstrand ging, haha. Net na het naaktstrand gaat deze etappe weer terug naar het Nationaal Park. Wel eerst even een pittig zandduin over. Pfjew, ik moet denk toch nog flink wat etappes voordat ik die soepel opkom.

Omleiding

Na die pittige klim moest ik eigenlijk direct linksaf. Maar het pad stond onder water. Omlopen dus. Gelukkig maakt linksom of rechtsom niet zoveel uit. Het werd dus rechtsom. Eerst een stuk via het fietspad. Dat loopt wel even een stuk fijner dan zo’n zanderig duin. Na een poosje kon ik toch weer linksaf en kwam ik weer op de oorspronkelijke route uit.

Schotse Hooglanders

Het grappige van deze etappe is dat ik die eigenlijk bijna helemaal, op het eerste stuk na, al eens gewandeld heb. Weliswaar niet als een wandeling, maar stukje bij beetje tijdens verschillende wandelingen. Nou is dat echt geen enkel probleem, want dit gebied is prachtig en iedere keer toch weer anders. Of nou ja, anders… Ik spot wel weer een paar Schotse Hooglanders. Precies op dezelfde plek als in maart. Ook deze keer weer supertof. Een van de Hooglanders gebruikt een stuk struik om even lekker aan zijn kop te krabbelen.

Lunchpauze

Het fijne van zo vroeg op pad gaan, is dat je weer lekker op tijd naar huis kan. Zo tegen lunchtijd kom ik al richting het einde van deze etappe. Wanneer ik een fijn bankje in de schaduw tegenkom besluit ik nog wel hier mijn boterhammen op te eten. Zo’n geweldig uitzicht heb ik niet elke dag tijdens de lunch. Wanneer ik daarna mijn weg weer vervolg kom ik ook nog een hertje tegen. Konikpaarden, Schotse Hooglanders en herten gezien dus deze etappe. Dat zijn toch wel the Big Three van de Nederlandse kust, daar word ik blij van.

Weer zand mee naar huis

Waar ik ook blij van wordt is het vooruitzicht dat het laatste stukje door het (relatief koele) bos gaat. Het is inmiddels een graad of 24 en een beetje klammig, dus heb het flink warm inmiddels. Via station Santpoort-Noord reis ik in de loop van de middag weer naar huis. En naast zand in mijn schoenen, zitten mijn benen deze keer ook lekker onder. Ik had namelijk halverwege de wandeling nog even mijn benen ingesmeerd met zonnebrandcreme. De mensen in de trein zullen ook wel gedacht hebben. Nou ja, het zag er wel uit alsof ik een enorme survivaltocht had gemaakt.

De volgende etappe gaat van Santpoort-Noord naar Wijk aan Zee. Als ik eerlijk ben lijkt me dat niet zo’n boeiende route, want lijkt niet erg door de natuur te gaan. We gaan het binnenkort meemaken.

• Nederlands Kustpad deel 2, etappe 1: Hoek van Holland – Ockenburgh
• Nederlands Kustpad deel 2, etappe 2: Ockenburgh – Den Haag
• Nederlands Kustpad deel 2, etappe 3: Den Haag – Katwijk aan Zee
• Nederlands Kustpad deel 2, etappe 4: Katwijk aan Zee – De Zilk
• Nederlands Kustpad deel 2, etappe 5: De Zilk – Haarlem
• Nederlands Kustpad deel 2, etappe 6: Haarlem – Santpoort-Noord
• Nederlands Kustpad deel 2, etappe 7: Santpoort-Noord – Wijk aan Zee
• Nederlands Kustpad deel 2, etappe 8: Wijk aan Zee – Egmond aan Zee
• Nederlands Kustpad deel 2, etappe 9: Egmond aan Zee – Groet
• Nederlands Kustpad deel 2, etappe 10: Groet – Callantsoog