Vogelexcursie Lauwersmeer

Samen met goede vriendin Ilona heb ik al heel wat wandelkilometers gemaakt. En nadat we allebei ook voorzichtig begonnen met vogels kijken, leek het ons leuk om eens met een expert op pad te gaan, om nog meer te halen uit het vogelspotten. Na veel mooie verhalen over Nationaal Park Lauwersmeer, boekten we daar een vogelexcursie via Flevobirdwatching.

• 

• 

• 

• 

Aan de slag

Om 8 uur stonden onze gidsen, Meino Zondervan en Dorris Wijnenga, op de stoep bij ons logeeradres in Anjum. En dat de echte vogelaar altijd aanstaat werd gelijk duidelijk. Want nog voor we in de auto zaten werden we gewezen op onder andere de houtduif, kleine mantelmeeuw, spreeuw en koolmees die in de buurt zaten. Het plan voor de dag was om een rondje Lauwersmeer te doen en op een aantal plekken uit te stappen om op zoek te gaan naar vogels. Bij onze eerste stop vallen we gelijk met onze neus in de boter, want er hangt een buidelmeesnest. Dit zit heel bijzonder en ingenieus in elkaar, het is een soort buidel met een buisvormige ingang. De buidelmees vliegt ook af en aan. We genieten even van dit tafereel voor we weer verder gaan.

• 

• 

• 

• 

Over Nationaal Park Lauwersmeer

Oorspronkelijk was dit de Lauwerszee, maar de angst voor overstromingen zorgde ervoor dat er in 1969 een dam werd gebouwd. En dus werd de Lauwerszee het Lauwersmeer. Sinds 2003 is het een nationaal park. Het ligt op de grens van Groningen en Friesland en is zo’n 60 vierkante kilometer groot. Sinds 2016 is het ook uitgeroepen tot Dark Sky Park, een gebied waar de duisternis ’s nachts behouden blijft en waar bezoekers ook welkom zijn om die duisternis te beleven. Best bijzonder, want Nederland schijnt één van de landen met de meeste lichtvervuiling ter wereld te zijn.

Ruim 100 vogelsoort

Ook is het gebied bij uitstek een vogelgebied. In en rond het water, de eilandjes, bossen, rietvelden en graslanden broeden ruim 100 vogelsoorten. We zijn hier natuurlijk niet voor niets. We zien (en horen) er genoeg. Veel soorten kennen we al wel, zoals de rietgors, de bosrietzanger en graspieper. Die spot ik regelmatig op mijn wandelingen. Maar zo’n hele andere omgeving zorgt er natuurlijk ook voor dat je soorten tegenkomt die je niet dagelijks ziet. We zien onder ander de bruine kiekendief, wielewaal, spotvogel en nachtegaal. Of nou ja, zien, eerlijk is eerlijk, Ilona en ik zien lang niet alle vogels waar Meino en Dorris ons op wijzen. Maar daar kom ik straks nog wel even op terug.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Kijken met aandacht

Dat je tijdens zo’n excursie ook meer oog krijgt voor alles wat groeit en bloeit moge duidelijk zijn. Want als je echt aandacht hebt voor de natuur is er zoveel te zien. We komen natuurlijk voor de vogels, maar genieten ook van hoe prachtig groen alles is. En wanneer we een kikkertje zien, staan we direct klaar met onze camera. Maar ook kleiner spul kan op onze belangstelling rekenen. Want hoe mooi is een simpel lieveheersbeestje eigenlijk? En zo’n oranjetipje of azuurwaterjuffer is toch ook echt wel fotogeniek.

• 

• 

• 

• 

• 

Sukkels in het veld

Zo’n hele dag op pad met twee ervaren gidsen is natuurlijk een enorme luxe. Zij herkennen vogels aan het gezang en zien al snel waar een vogel zich ophoudt. Maar het drukte ons ook wel met onze neus op de feiten, namelijk dat wij absolute ‘sukkels in het veld’ zijn. Zo omschrijft Hans Dorrestijn het. Dorrestijn is naast cabaretier, schrijver en vertaler ook fervent vogelaar. Maar moet op trips met andere vogelaars vaak constateren dat zij de ene na de andere vogel spotten, maar dat hij dan nog wat verdwaasd door zijn kijker staat te turen naar een lege tak en dus de door anderen gespotte vogel in het geheel heeft gemist. Zo gaat het bij ons ook.

Alle begin is moeilijk

Want hoewel we aan het eind van de dag 80 soorten blijken te hebben gespot, heb ik die zeker niet allemaal met eigen ogen gezien. Sowieso sta ik vaak nog wat te klungelen met mijn verrekijker. Of ben ik net te laat, kijk ik precies naar de verkeerde boom. En de aanwijzingen van onze gidsen als ‘Kijk, daar vlak naast die tureluur’ zijn goedbedoeld, maar helpen je niet echt als je ook niet weet hoe een tureluur er uitziet. Best wel een beetje frustrerend af en toe. Aan het geduld en enthousiasme van Meino en Dorris heeft het absoluut niet gelegen. Maar goed, ook de meest ervaren vogelaar is ooit ergens begonnen. Dus het komt met ons ook vast goed. En gelukkig zijn er tegenwoordig ook een boel handige apps die helpen bij het determineren.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Op zoek naar de gele kwikstaart

Op een van onze stops zouden naar verluidt twee zeearenden op een nest zitten. Dat bleek inderdaad het geval te zijn. Ze zaten wel een flink eind weg. Gelukkig stonden er op het weiland dichtbij een hele groep Konikpaarden. Blijft toch ook heel indrukwekkend. En ook niet vervelend, deze waren ook voor de sukkels in het veld niet te missen. Bij een plas water maakte een groep paarden aanstalten om over te steken. De meesten gewoon dwars door het water, maar één paard zag dat niet zitten. Na wat getreuzel liep hij om de plas heen waar hij zich weer bij de rest voegde. Wij gingen daarna nog even op zoek naar de gele kwikstaart. Het duurde even voor we hem hadden gevonden, en zowaar zag ik hem met eigen ogen. En toen bleek er ook nog een Noordse kwikstaart vlakbij te zitten. De eerdere frustraties was ik op slag vergeten.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Vogelhut

Even later nog een mooie vangst. Op zoek naar baardmannetjes kwamen we uit bij een vogelhut. Het idee is dat je vanuit de hut buiten vogels spot. Maar als er in de hut een nest boerenzwaluwen zit, dan is dat eigenlijk nog leuker. Voor de echte vogelaars is het natuurlijk niets bijzonders een paar zwaluwen, maar ik vond het echt een van de hoogtepunten van de dag. De zwaluwen zaten rustig op de borden en balken van de hut, fladderden eens wat rond en vlogen in en uit. Onze camera’s klikten er weer gretig op los.

Moe, maar voldaan

Als het aan onze gidsen had gelegen hadden we volgens mij nog wel uren door kunnen gaan. Maar na 8 uur op pad en zoveel indrukken begon mijn energielevel net zo leeg te raken als de batterij van mijn camera. Nooit gedacht dat vogels kijken zo vermoeiend zou zijn. En dat terwijl we aan het eind van de dag nog niet eens 10.000 stappen hadden gezet. Want vogelspotten is ook veel stilstaan. Misschien later nog maar eens terugkomen voor een mooie wandeling. Gelukkig hadden we inmiddels het hele rondje Lauwersmeer volbracht en werden we weer netjes voor bij ons logeeradres in Anjum afgezet. Dus moe, maar voldaan na een zeer geslaagde dag.

Foto’s met een * gemaakt door Dorris Wijnenga. Dank dat ik deze op MirandaWandelt mocht gebruiken. Alle andere foto’s zijn van mijzelf.

Vriendin Ilona schreef ook een stukje over onze vogelexcursie op het Lauwersmeer voor de website van tijdschrift Margriet.