Tijdens mijn weekje in Zandvoort wandelde ik niet alleen in de Amsterdamse Waterleidingduinen, maar ging ik ook wandelen in Nationaal Park Zuid-Kennemerland.
National Park Zuid-Kennemerland
Nationaal Park Zuid-Kennermland is een prachtig gebied dat loopt van Zandvoort tot IJmuiden. Er zijn diverse ingangen en verschillende wandelroutes. Die variëren van kort (1 kilometer) tot een lang (16 kilometer). Wandelen mag alleen op de paden. Toegang is gratis. Honden zijn niet overal toegestaan in verband met de bescherming van de natuur. Ik wandelde er ooit als eens de wandeling rond het Koevlak, de Duin- en Kruidberg route en de NS route Kennemerduinen. Ook allemaal aanraders. Tijdens dit verblijf in Zandvoort wandelde ik de groene en gele route.
Groene route (Vogelmeer)
Op vrijdag besloot ik de groene route rond het Vogelmeer te wandelen. Een wandeling (rondje) van 5,5 kilometer, maar met flink wat klimmetjes, dus een lekkere work-out. Vanaf mijn vakantiehuisje was het bovendien nog een uurtje wandelen naar het beginpunt (en weer een uurtje terug). Bij elkaar liep ik dus mooi 16,5 kilometer. Daar deed ik ongeveer vier uur over, want ik maakte natuurlijk ook de nodige foto’s.
Nationaal Park Zuid-Kennemerland 
Gelukkig waren de groene paaltjes beter zichtbaar 
Lekker klimmetje 
Prachtig gezicht zo met al die sneeuw
Besneeuwd landschap
De groene route begint bij Parnassia. Als ik nu de beschrijving van de route lees zie ik dat ik hem in omgekeerde volgorde heb gelopen. Kan ook gewoon dus. Ook vandaag waren de paden weer prima begaanbaar. Dat viel me echt reuze mee. Het was niet al te druk. Het eerste stuk van de route gaat door de duinen. Met al die sneeuw zag het er prachtig uit.
Goed begaanbare paden 
Kijk hoe mooi weer 
Het vogelmeer. Het leek wel of ik in een Bob Ross schilderij wandelde. Overal Happy Little Trees 🙂
Wandelen in een Bob Ross schilderij
Als je vanuit de duinen afdaalt zie je het vogelmeer al liggen. Deze was helemaal bevroren, dus zag er erg indrukwekkend uit. En met al die groepjes zwarte dennen die overal staan had ik echt het idee in een Bob Ross schilderij te lopen. Echt fantastisch. De route maakt een rondje om het vogelmeer heen. Ik moet zeggen dat ik weinig vogels heb gezien (ik ben ook een slechte vogelspotter), maar ook zonder vogels was het de moeite waard. En die sneeuw maakte het extra mooi. Aan het einde van het Vogelmeer (of het begin, ligt er maar aan waar je start) staat een vogelkijkhut. Ik besloot daar nog even te kijken of ik misschien een ijsvogel zou kunnen spotten. Die wil ik graag nog eens zien. Geen idee of die hier uberhaupt zitten. Maar vandaag niet in ieder geval.
Ja, wie gaat er hier nu opzij? Jij of ik? 
Jij! 
Een hele kudde Schotse Hooglanders 
Wat een imposante beesten
Schotse Hooglanders
Na een rondje om het Vogelmeer loop je weer de duinen in. Via het uitkijkpunt de Hazenberg zag ik op een afstandje al een aantal Schotse hooglanders voorbijlopen. Ik spotte zelfs een blond exemplaar (ik kende alleen de roodbruine variant). Toen ik de route vervolgde bleken ze echter precies het pad in te komen waar ik uit wilde. Wat een imposante beesten. Ik besloot dus nog maar even terug te keren naar het uitkijkpunt. Na een poosje kwamen er nog wat andere wandelaars aan en besloot ik toch ook mijn weg maar weer te vervolgen. Als ik dan vertrappeld werd door een kudde runderen waren er in ieder geval mensen in de buurt om 112 te bellen, haha. Gelukkig was dat niet nodig. Maar waren die paar Schotse hooglanders inmiddels wel uitgegroeid tot een kudde van een stuk of tien. En namen ze nog steeds rustig alle tijd. Groot gelijk natuurlijk. Maar om ze nou op zo’n smal paadje te passeren leek ons toch niet echt een goed plan. Toen kwam het winterse weer uitstekend van pas, want via het ijs konden we er met een flinke boog omheen. Wat een spanning en sensatie. Maar het leverde wel mooie plaatjes op.
Zandvoort op de achtergrond
Flinke wandeling
Na dit spannende intermezzo is het nog maar een klein stukje wandelen voordat het einde van de groene route zich aandient. De sneeuw en de ontmoeting met de Schotse hooglanders zorgden ervoor dat dit echt een indrukwekkende wandeling was. In principe een korte wandeling, maar door de klimmetjes heb je toch het idee dat je echt flink in beweging bent geweest.
Vaste prik bij een winterwandeling 
Strand
Drieteenstrandloper
De groene route eindigt bij Parnassia. De strandtent met dezelfde naam had gelukkig een kiosk, dus ik sloot deze wandeling af met een warme chocomel met slagroom. Dat hoort toch wel een beetje bij zo’n winterse wandeling. Omdat ik op de heenweg de route door de duinen (en richting parkeerplaats) had gevolgd ging ik terug via het strand. Ik ontspan altijd enorm van de zee en het strand. Zeker als het lekker rustig is, zoals het nu was. Langs de vloedlijn zag ik ook nog mijn favoriete strandvogeltje, de drieteenstrandloper. Die trippelt altijd zo grappig en gehaast voorbij. Deze keer was ‘ie rustig op zoek naar voedsel en kon ik hem eens fatsoenlijk op de foto zetten. Normaal schieten ze altijd zo snel weg dat ik meestal alleen een vage streep in beeld heb.
Op zoek naar voedsel 
Gevonden 
Mijn favoriete strandvogel, de drieteenstrandloper. Meestal flitsen ze voorbij in de branding
Gele route (Kraansvlak, wisentenroute)
Op zaterdag besloot ik gewoon nog een keer te gaan wandelen in Nationaal Park Zuid-Kennemerland. Een stukje dichterbij mijn vakantiehuisje, ongeveer ter hoogte van het circuit, begint de gele route bij ingang Noordduinen. Deze daalt eerst een stuk af door de duinen. Gaat daarna door een gebied waar wisenten leven, dit pad was nog net geopend. Van maart t/m augustus is het afgesloten vanwege het broed- en kalverseizoen. In dat geval kun je het Duinpieperpad volgen of langs de rand van het wisentenvlak wandelen. Zo kun je toch soms nog wisenten spotten. Het stuk in het wisentenvlak is drie kilometer lang. Maak je het volledige rondje, via het duinpieperpad terug naar het beginpunt is het zeven kilometer. Ik week natuurlijk weer iets van de officiele route af want ging na het wisentenvlak richting het centrum van Zandvoort. Dus wandelde in totaal negen kilometer.
Net wintersport toch? 
Niet echt schaaters gezien, maar wel mensen die het ijs even uitprobeerden
Net wintersport
Vanaf het beginpunt daal je eerst af in de duinen. Alles was nog steeds bedenkt onder een flinke laag sneeuw. Ik ben nog nooit op wintersport geweest, maar kan me voorstellen dat Nationaal Park Zuid-Kennerland dit weekend een soort mini wintersportgebied was. Ik kwam zelfs nog iemand tegen die langlaufski’s (of, hoe heet dat?) bij zich had. Volgens mij kon dat inderdaad prima hier.
Blij wandelgezicht 
Je kunt hier skiërs voorstellen toch?
Kraansvlak
Wanneer je de duinen uitkomt kom je terecht op het Duinpieperpad, een lang wandel- en fietspad dat eigenlijk vanuit het centrum van Zandvoort helemaal doorloopt tot aan Bloemendaal. Dat pad stak ik over om het Kraansvlak in te gaan, het gebied waar wisenten leven. Voor je dat gebied ingaat staat er een grote klapper (even het metalen bord openklappen) waarin je veel informatie over de wisenten kunt vinden. Om in het gebied te komen moet je eerst een trapje op (en af). Zodra je in het Kraansvlak staat zie je nogmaals een informatiebord met wat do’s en don’ts. Het belangrijkste is toch wel om voldoende afstand te houden tot deze beesten. Nou, dat was ik sowieso wel van plan.
Trapje naar het wisentenvlak 
Welkom in het Kraansvlak 
De gele route, in het wisentengebied voorzien van een plaatje van een wisent. Duidelijk waar je bent dus.
Gelukkig/helaas geen wisenten gezien
Wisenten heb ik helaas deze keer niet gespot. Of moet ik zeggen, gelukkig. Want ik vond die Schotse hooglanders al enorm indrukwekkend. De wisenten zijn met een gemiddeld gewicht van 850 kg (volwassen stieren) helemaal flinke beesten. Sinds 2007 leven ze in dit gebied. Maar vandaag lieten ze zich niet zien. Nou ja, volgende keer beter.
Prachtig uitzicht toch? 
Konijntje
Kei of konijn?
Op een afstandje zag ik een bruin bolletje tussen wat struiken. En ik weet niet hoe het bij jullie is, maar ik heb regelmatig het idee dat ik een prachtig beest spot. Om dan vervolgens door mijn camera (die ik ook als soort verrekijker gebruik) te zien dat het in werkelijkheid een boomstronk is. Dit keer dacht ik dus eigenlijk al half dat het waarschijnlijk een kei of iets zou blijken te zijn. Maar nee, het was dit keer een konijntje dat lekker opgekruld zich warm probeerde te houden. Toch nog wat wildlife gespot. Want verder zag ik, op wat medewandelaars, niet veel levende wezens. Gelukkig was de omgeving zelf ook meer dan de moeite waard. Ik liep de gele route tot aan het eind van het Kraansvlak. Je gaat daar weer een trappetje over en ik besloot daar vandaan richting het centrum van Zandvoort te wandelen.
Een stukje over het ijs 
Half besneeuwde duinen
Lekker klimmen
Deze wandeling bevat flink wat klimmetjes, maar allemaal goed te doen. Zeker omdat je na iedere klim wordt getrakteerd op een fantastisch uitzicht. Maar dat geldt eigenlijk voor het gehele Nationaal Park Zuid-Kennemerland. Om het gebied in deze winterse omstandigheden te zien was heel speciaal. Maar ik verheug me er nu ook al weer op om in de lente, zomer of in het najaar nog eens een bezoekje te brengen.
0 comments on “Wandelen in Zandvoort: Nationaal Park Zuid-Kennemerland”