Soms zijn de fijnste wandelingen, de wandelingen die je bijna had overgeslagen. Zo was ik in het laatste weekend van februari bijna thuisgebleven. Maar gelukkig bedacht ik me toch nog en genoot van een heerlijke winterwandeling in de Boterhuispolder.
Wel, niet, wel, niet, WEL gaan wandelen
De weersvoorspellingen voor het laatste weekend van februari waren uitstekend, veel zon, dus goed wandelweer. Op zaterdag maakte ik daarom een wandeling door de stad (eigenlijk gewoon een flinke omweg naar de supermarkt) en ik nam me voor om op zondagochtend een wat langere wandeling te maken. Toen ik echter op zondagochtend wakker werd (om onverklaarbare reden al om 6.15) had ik eigenlijk helemaal geen zin. Dus besloot ik lekker rustig te gaan ontbijten. Vervolgens ging ik me rond 7.30 aankleden en vond ik het toch ineens zonde om niet even gebruik te maken van het fraaie weer. En het voordeel van zo vroeg gaan, is dat je na terugkomst nog steeds de hele dag hebt om te luieren. Dus toch maar snel op pad gegaan voor ik me weer zou bedenken. Bijkomend voordeel was dat ik nog even mooi in de Boterhuispolder kon wandelen. Vanaf 15 maart is een deel van het gebied gesloten vanwege het broedseizoen, dus nu kon ik nog even van alle paden gebruikmaken.
Fris wandelweer en veel haasjes
Al vrij snel was ik blij dat ik toch gegaan was. Zo koud, maar zonnig vind ik misschien wel het allerfijnste wandelweer. Weer waarbij je zowel handschoenen als een zonnebril kunt gebruiken (die laatste was ik dan helaas wel vergeten). Ik zag opvallend veel haasjes deze ochtend, zeker een stuk of 25 in totaal. Op één veld zaten er wel tien bij elkaar (maar net niet dichtbij elkaar genoeg voor een goede foto). Veel zaten ook te schuilen in het wat hogere gras en anderen die hopten vrolijk over het veld. Ik heb daar een tijdje naar staan kijken (en natuurlijk foto’s gemaakt).
Vlonderpad en rietgorsen
Op foto’s van de Boterhuispolder had ik al vaker een vlonderpad gezien. Maar het pad zelf had ik nog nooit ontdekt. Maar nu vond ik het dan toch. Dat is precies op het stuk waar ik altijd linksaf sla (omdat ik het idee dat je bij rechtsaf slaan direct op de Oude Spoorbaan, een drukke verkeersweg, zou uitkomen). Deze keer besloot ik wel een keer rechtsaf te slaan en ontdekte dus dat mooie vlonderpad tussen het riet. Ondanks de gladheid (het had iets gevroren ’s nachts) erg leuk om daar te wandelen. Misschien eigenlijk wel het fraaiste stukje van deze route. Tussen het riet ontdekte ik ook nog een aantal rietsgorsjes. Zulke leuke vogeltjes. Na het vlonderdpad nog een stukje over een modderpaadje tot de boerderijen en zo kwam ik weer uit op de Zijldijk.
Zo zie je maar weer dat gaan wandelen terwijl je eigenlijk geen zin had toch altijd een goed idee is.
0 comments on “Winterwandeling Boterhuispolder”