Het zoutpad – Raynor Winn

Wanneer Raynor Winn en haar man Moth hun oude boerderij in Wales kwijtraken door een speculatieschandaal en Moth slecht nieuws krijgt over zijn gezondheid zijn ze de wanhoop nabij. In een opwelling besluiten ze het eeuwenoude South West Coastal Path te gaan lopen. Een tocht van duizend kilometer. Met twee rugzakken en een kleine tent beginnen ze hun wandeltocht door het oeroude, verweerde landschap van rotsen, kliffen, zee en lucht.

Openhartig verslag

Dit boek was vorig jaar (en volgens mij nog steeds) niet weg te denken uit de beststellerlijsten. In eerste instantie was ik een beetje huiverig om het te gaan lezen, ondanks dat het over wandelen gaat. Door de hype eromheen dacht ik dat het alleen maar zou kunnen tegenvallen. Eind vorig jaar besloot ik het boek toch aan te schaffen. En gelukkig maar, want ik heb genoten van het boek. Raynor schrijft heel openhartig over wat ze allemaal mee hebben gemaakt en over hun ervaringen op het pad. Wat mij betreft was het taalgebruik soms een beetje te bloemig, niet iedere zin hoeft wat mij betreft een soort dichtregel te worden.

Loskomen van dagelijkse beslommeringen

Maar desondanks leefde ik toch intens mee met hun tocht. En verwoordt het ook mooi hoe je soms tijdens het wandelen even helemaal los kan komen van al je dagelijkse beslommeringen. Je hoeft je alleen maar bezig te houden met de ene voet voor de andere te zetten. Nou zijn de beslommeringen waar Raynor en Moth mee te maken kregen wel vrij heftig. Ze zijn in feite dakloos. Iets wat ze onderweg op hun tocht vaak voor zich houden. Want dat heeft toch een bepaald stigma. En ik moet zeggen, dat ik bij het woord dakloos toch ook bepaalde vooroordelen heb. Het verhaal van Raynor en Winn zet je dus wel aan het denken over die vooroordelen.

South West Coastal Path

Verder speelt het South West Coastal Path natuurlijk een grote rol in het boek. De manier waarop Raynor Winn de landschappen en de natuur omschrijft maken dat je het helemaal voor je ziet. En ook over de ontberingen op zo’n tocht doet Winn op meeslepende wijze verslag. Het deed mij vooral realiseren dat zo’n tocht niets voor mij is. Want nachtenlang in een tentje (of uberhaupt één nacht), gesleep met kampeerspullen en alle andere ongemakken zijn niets voor mij. Laat maar mij maar gewoon af en toe een flinke wandeling maken en daarna weer gewoon lekker in mijn eigen bed (of van een fijn vakantiehuisje) neerploffen. Maar daarom ook des te meer respect voor Raynor en Moth dat ze zo’n enorme prestatie hebben neergezet in een tijd van hun leven waarin alles tegenzat.

Het vervolg: De wilde stilte

Inmiddels heb ik ook het vervolg De wilde stilte, gelezen. Hierin gaat het verhaal van Raynor en Moth verder op het moment dat ze hun leven weer proberen op te bouwen na hun wandeling op het South West Coastal Path. Ook weer erg mooi geschreven. De focus ligt in dit boek wat minder op het wandelen, maar meer op de gezondheid van Moth (en Raynors moeder) en het feit dat ze weer erg moeten wennen aan het normale leven. En in dit vervolg lees je ook hoe het idee voor het eerste boek ontstaan is. Ook interessant. Dus zeker de moeite waard als je Het Zoutpad hebt gelezen.

Direct bestellen op Bol.com*

*_{Wanneer je via deze links het boek (of iets anders) bestelt bij Bol.com ontvangt MirandaWandelt een kleine commissie. Het kost jou niets extra’s.}